Mieszkanie 303

– Nie wiem. Mech został mocno uszkodzony podczas bitwy. Mieliśmy już wstępne projekty Lancelota i nadszarpnięty budżet, więc został przeznaczony na zezłomowanie. Za grosze odkupił go od kapitolu podmiot o nazwie „Heavy Rain“ ta firma zajmuje się wykorzystywaniem i produkcja mechów do mniej wymagających działań, jak choćby ochrona. Po ogołoceniu mecha w zasadzie do gołej blachy przestałem się nim interesować. Nie było na to zwyczajnie czasu. Jednak wtedy nie posiadał modułu Lambda, ani nie widziałem go na testach na naszym poligonie. Mech może i jest starszy od tego który używa V.V, ale ten modeł nadal jest w fazie testów, a oboje znamy politykę naszej organizacji do trzymania tajnych zabawek u siebie. A Sosuke wraz z Arbalestem nalezą w tej chwili do organizacji Mithril, która działa głownie w zewnętrznym świecie, tu ma znacznie mniejsze wpływy. Przynajmniej na te chwilę.
Miał jeszcze coś dodać kiedy na ekranie sfery wyskoczył fragment mapki miasta z zaznaczonymi dwiema kropkami. Arlet, który dawał po uszach zawierał charakterystyczną ikonkę. na jej widok uśmiechał sie pod nosem. Jednak jako, że to Gantz był operatorem nie interweniował.
– No proszę kopuła ma nieoczekiwane skutki uboczne… W końcu udało im się ze sobą połączyć… Chciałem Ci pogratulować, że masz te dwójkę pod swoja kontrolą. A właśnie Sosuke na wzmiankę o nijakiej Chidori dostał małpiego rozumu. Trochę żałuję, że wysłałem za nim swoich ludzi, gdyby się zabił, byłby jeden problem z głowy. – podrapał się po głowie – Sosuke jest zbyt ryzykowną kartą, mimo swoich umiejętności i posiadanej maszyny. Zresztą nie znamy intencji jego przełożonych, ani do czego w dalszej perspektywie chcą wykorzystać modów Lambda. Gdyby moce działały mógłbym użyć swojego Geasa i wymusić zdalne odłączenie go od Al, ale teraz mam związane ręce. Choć zapieczętowana we mnie moc nigdzie nie wyparowała…– mruknął już bardziej do siebie niż do rozmówcy.

Obserwował jak Gantz wsiada do kulki i pozornie się wyłącza z otaczającego go świata. Przyjrzał się bliżej nieznanej operatorowi lokalizacji, a potem przybliżył swoja kuleczkę do ekranu powiększając tym samym wybrany fragment. Podrapał się jeszcze po głowie i obrócił gestem obraz o jakieś 90 stopni.
– Tak lepiej. To fabryka AirCraft, produkują tam różnego rodzaju helikoptery do użytku cywilnego. od składanego u klienta modelu, po bardziej zaawansowane. W hangarach trzymają albo części zapasowe, albo gotowe maszyny. – wyjaśnił na spokojnie.
Raz czy dwa prowadził nieopodal działania operacyjne, a do pracy w terenie zawsze potrzebne jest rozeznanie.
– Więc na decyzję szefa poczekamy, V.V nie ruszy sie stamtąd do zakończenia obrad. Z drugiej strony może i lepiej, będę miał awaryjny dostęp do mecha… – podsumował i odsunął kulkę od ekranu.
Nie kłopotał sies pecjalnie w odpisywanie, skoro Gantz w razie potzreby i tak mógł pzrekazać te informacje.
– Sosuke szukał nijakiej Chidori. Została porwana, choć jeszcze nikt nie zgłaszał jej zagonienia. Nie jestem pewien kim jest ta dziewczyna, ale jeżeli cała organizacja ich szuka, może mieć powiązanie z twoimi dzieciakami. Jeśli raz udało i się połączyć mogą ją szybko odnaleźć. Mając ją mamy też haka na Sosuke.– pozwolił sobie zasugerować jedno z możliwych rozwiązań.
Lloyd nie tyle przejmował się losem parki,co myślał strategicznie przekładając dobro jednostki na dobro ogółu.

– Albo jego. Lubisz żywe trupy, a jemu niewiele brakuje do statusu Nagrody Darvina. Zresztą to żołnierz, a dziewczyna na razie wydaje sie zwyczajną studentką.– odparł.
Teoretycznie zyskali by oboje. Gantz miałby kogoś kto nie padnie mu po pierwszej rundzie, a gdy Sosuke będzie oddzielony do mecha i zajęty,mógłby coś przy nim poszperać. Albo przynajmniej sama nieobecność pilota go uziemi na te godzinę, czy dwie,czy tam ile jego przyjaciel uzna za stosowne się pobawić. Przy chwili ciszy bacznie obserwował ekran czarnej sfery. dziwne migotanie i zakłócenia niezbyt mu się spodobały.
– A więc czekamy.– westchnął cicho.
Po tym zajrzał do środka kuli szukając wzrokiem odpowiednich wskaźników, a gdy znalazł pokręcił głową poprawiając okulary.
– Baterie ci siadają przyjacielu, jeśli pozwolisz to podładuję – dodał.
Lloyd był chodzącą baterią, więc jak już tu jest to nie widzi kłopotu aby to zrobić. Albo raczej podładować samego Gantza, bo sfera miała dość… osobliwy system zasilania.

Napisł odnośnie problemowego żołnierza zdązył na spokojnie jeszcze odczytać, choc faktycznie ekran był skierowany w inną stronę.
Po uzyskaniu zgody podciągnął rękaw na prawej ręce. Potem skoncentrował sie na przepływie energii w swoim ciele. Poskutkowało to ukazaniem się unikowatego tatuażu w kształcie dtrzewa który oplatał przedramię i łokieć naukowca. Pulsował on słabą poświata w rytm uderzeń serca naukowca. Był to fragment cybernetycznego wszczepu jaki pełnił rolę przekaźnika jak i pieczęci z wbudowanym limitem użycia. Gdy poczuł delikatny uścisk położył rękę na Plecach Gantza obierając w miarę wolne miejsce bez kabelków i innych elektrod, a następnie zacżał przekazywać mu zapas energii.
Robił to stopniowo i marodajnie tak, aby i sfera mogła zareagować na dodatkowe źródło zasilania i uruchomić odpowiedni tryb.gdy już maszyneria się przełączyła, co zasugerowały kontrolki, zwiększył nieco tempo. Podczas całego procesu Lloyd czuł i ciepło i pulsowanie, ale też zerkał na swoją "ozdobę" która wskazywała poziom naładowania.
Kiedy wszystko było gotowe oderwał rękę przerywając przekazywanie energii.
– Możesz się zabawiać z dzieciakami codziennie, powinno wystarczyć na dwa miesiące. – odparł.
Potem dotknął jeszcze samej kuli dodając jej zapas energii na jakieś dwie godziny działania bez pobierania sił od Gantza. Czarna powłoka mogła kumulować energię, choć niestety nie było to aż tak wydajne.
Różnica tez była widoczna na pierwszy rzut oka, napis na ekranie stał się jaśniejszy i wyraźniejszy niż jeszcze chwilę temu.

No cóż trzeba sobie pomagać, a Gantza traktował jak przyjaciela, nawet gdy był oryginalny.
– Chyba chłopaki za Tobą nie przepadają… .– westchnął – Mogła podjąć próbę ucieczki – dodał opuszczajac na miejsce rękaw.
Czuł jeszcze pulsowanie, ale za chwilę wszystko powinno wrócić do normy. Wolał nie być teleportowany gdy to było aktywne. Po prostu nie znał dokładnej zasady działania i wolał nie ryzykować.
– Dasz rade ją namierzyć? Wątpie by została w dotychczasowym miejscu – dodał.

–Tylko zostaw ich żywych, mogą sie jeszcze przydać – przypomniał. Choć zdawał sobie sprawę,ze gdy ściągał ich tutaj to jednocześnie blokował im cybermózg, a także pozostałe moce dla bezpieczeństwa. na widok uroczego napisu uśmiechnął się pod nosem, Gantz miał specyficzne poczucie humoru…
Potem Loyd postukał palcem o brodę zastanaw2iajać sie chwilę jak namierzyć Chidori.
– W takim razie proponuje zwykły monitoring uliczny. Jako dowódca jednostki mam dostęp do bardziej zaawansowanego algorytmu szukania w czasie rzeczywistym. Na pewno nie została teleportowana i nie zniknęła całkiem bez śladu. Tylko problem jest jeden: nie mogę oficjalnie jej szukać wiec musiałbyś pomóc z wykasowaniem danych. Rodo jest całkiem sympatyczny,ale bazuje na Jarvisie, a Starkowi nie ufam aż na tyle.

Podobno własnie byli,ale aż tak nie wnikał. W sumie to Gantz ich znał lepiej bo sam wysyłał na misje i obserwował.
–Skoro tak twierdzisz – spasowął naukowiec.
przez chwile patrzył jak dwie kropki zmierzaja do siebie a potem spotykają w jednym miejscu. Podrapał sie po głowie.
– A to ciekawe, tam parę lat temu porzuciłem i zakopałem starego mecha. Chłopcy znaleźli sobie chyba nowa zabawkę – odparł.
Nie zależało mu już na x4. Może i kiedyś był cudem techniki, ale teraz zamiast pare w jednym ma kilka nowszych. Już dawno spisał tego robota na straty, choć nie sądził, że go znajdą. Z drugiej strony jeśli chcą się nim dalej bawić to modernizacja na pewno ich będzie kosztować.
– Mniejsza. RODO…
– Tak sir?
po tym jak zgłosił się asystent Lloyd wydał krótki komunikat aby przeszukał monitoring pod kątem poszukiwania dziewczyny. Szybko też zdał mu raport z wraku na co Lloyd zareagował facepalmem.

Lloyd bezradnie rozłożył ręce.
– pozbyłem przecież, zakopany był z dziesięć metrów pod ziemią! Nie sadziłem, że ktokolwiek kiedykolwiek wykopie jeszcze te puszkę złomu – westchnął.
Potem podrapał sie po głowie próbujac wygrzebać ostatnie wypomnienia z głowy co do okoliczności porzucenia robota.
– Przeleżał kilka lat w niezbyt dobrych warunkach. Na pewno wilgoć, morska sól i ziemia zrobiły swoje. Działo X było poważnie uszkodzone i niesprawne, amunicja konwencjonalna na wykończeniu. baterie zasilające lasery jeśli się nie wylały to całkowicie rozładowały. Szkielet konstrukcji na pewno jest nienaruszony,ale do reszty nie jestem pewny. Niemniej na te chwile raczej nie nadaje się do walki. Działem X na dłuższa metę też bym się nie martwił. mech był zsynchronizowany z pilotem, a użycie go pobiera dość sporo energii. Kurdupel jest zbyt słaby fizycznie, a ten drugi i tak może użyć go tylko raz. Chociaż w sumie może powinienem reaktywować projekt i stworzyć nowszy model?
Mruknał już bardziej do siebie niż Gantza. Cóż gdy projektował x4 nie brał poprawki na to,ze go znajdą. Zresztą dla niego nie było większym problemem kilkakrotne użycie najmocniejszej broni, nie gdy samemu się było chodzącą baterią.
Potem zerknął na swoja małą kuleczke na której widniała mapka z akademikiem.
– Dość dziwne posunięcie zwłaszcza po próbie ucieczki - przyznał – Chyba, że chce zatuszować sprawę i wymanewrować w pole tego idiotę.

– A niech go sobie biorą, znalezione niekradzione. Jednak gdy to wszystko się skończy ruszę oczyścić resztę teren z pamiątek po przeszłości. Ich moc działa podobnie do mojej, wole by z tych śmieci nie stworzyli czegoś, co nas przyprawi o ból głowy.
Przyznął choć niechętnie. Z drugiej strony Noelowi nawet mając sporo kasy będzie ciężko zmodernizować X4 do poziomu pełnoprawnego mecha bojowego klasy wojskowej. Wiele surowców najlepszej jakości jest w rękach wojska, nie cywili, czy też innej elity, co oczywiście nie dzieje się bez powodu. Choćby czarna technologia z której była zrobiona sfera,albo raczej sfery bo te mniejsze wielofunkcyjne kulki były w zasadzie takie same.
– To raczej twoi podopieczni, też powinieneś być z nich dumny! – odbił żartobliwie pałeczkę. – na razie i tak nie mamy pola manewru. Niemniej skoro już wiemy gdzie jest wystarczy poczekać na dobry moment i przechwycić ją. Choć mnie bardziej zastanawia co się temu stało – mruknął wskazując na taszczonego przez mecha smoka