Warth School

Po wyjściu z kościoła rozłożył swoje skrzydła i poszybował w stronę szkoły. Miał podstawowe informacje o Kurosakim. był nastolatkiem toteż w sposób logiczny postanowił zacząć od jego miejsca nauki. Było po prostu oczywiste W następnej kolejności sprawdzi jego dom, a jeśli i tam go nie zastanie poszuka w innych miejscach w których nastolatki lubią przebywać. Lub też poszuka aktywności pustych, tak czy inaczej było wiele sposobów by znaleźć swój cel.
Jeszcze zanim wylądował gładko w wieży wszedł w tryb shinigami. Jako jeden z nielicznych nie przejmował sie limitem, którego w zasadzie nie posiadał. Mógł być niewidzialny dla większości tyle czasu ile potrzebował, poza tym szybciej w ten sposób przeszuka szkołę. Cóż dotarcie do celu to jedno, a przeszukanie labiryntu korytarzy to już inna bajka. Swojej kosy nie chował, nawet ustawił ostrze w pozycji bojowej. Najpierw pobieżnie się rozejrzał rzucając okiem na szkolne boisko,lecz nie zauważył charakterystycznej sylwetki swojego celu. Ruszył wiec schodami na dół by zacząć zerkać do każdej sali po kolei. Niestety przy dużym zagęszczeniu ras ciężko było mu wyczuć charakterystyczną aure pustego

Andariel miał pewne zadanie do wykonania w miejskiej szkole. Jako demon szybko wyczuł zapach śmierci, którego nie dało się podrobić, a który subtelnie drażnił jego nozdrza, jak tylko przekroczył płot uczelni. Oczywiście został wcześniej poinformowany przez espadę, że coś takiego go tu powita, ale nie spodziewał się, że ta woń będzie aż tak rozkoszna dla jego nosa. Uśmiechnął się pod nosem, zmieniając swój wygląd na jeden z podpatrzonych uczniów. Musiał wtopić się w tłum, a najlepiej sprowokować, by posłali go do dyrektora. Postanowił jednak udać, że po prostu chce się o coś zapytać. Albo o coś poprosić. Co tak właściwie nie odbiegało nawet od prawdy.
Musiał jednak trochę zmienić plany. Jego wyczulone uszy doskonale posłyszały kroki i zgrzytanie metalu, który raz na jakiś czas odbił się od pasków z łańcuchów lub ścian. Spojrzał ukradkiem w tamtym kierunku. Jego twarz ponownie rozpromienił uśmiech, gdy zauważył kojarzonego przez niego grabarza. Sądząc po kosie, nie był tu w pokojowych zamiarach.
- Przychodzi mi całkiem znajomy... - Spojrzał na kroczącego Undertakera.
- Co ty? Do siebie gadasz? - Andariel został zaczepiony przez kolegę osoby, której wygląd przybrał. - Nie idziesz do domu? Albo na randkę? - Chłopak posłał mu kuksańca.
- Co? - Przygotowanego na wszystko demona zaskoczyła ta docinka. - Nie. Właściwie, to muszę coś obgadać z dyrkiem. Staruch jest jeszcze u siebie? - Podpytał, kątem oka dalej obserwując Undertakera.
- Tja. Wpadłeś w tarapaty? - Rozmówca zmarszczył czoło.
- Skąd! Po prostu mam plan na szkolną imprezę. - Wzruszył ramionami i udał się w stronę budynku. - Narazie!

Grabarz tymczasem nawet gdy mijał Gina nie zwrócił na niego większej uwagi. Taki miejsce nie było zresztą niczym nadzwyczajnym by miały unikać szkoły, wszak wszędzie mogły kusić i łapać swoje duszyczki. Poza tym większość dzieciaków nie powinna go widzieć w ogóle, oczywiście z nielicznymi wyjątkami, ale osoby obdarzone mocami astralnymi było mało. Tak, czy inaczej ruszył do pierwszej z klas. Nikogo, w drugiej i trzeciej także nie zastał swojej ofiary. Korytarz był długi i zajrzenie do wszystkich sal zajęło grabarzowi dobre 15 minut wliczając w to obserwowanie nastolatków uprawiających seks w jednej z toalet. Cóż on by im dał z biologi i fizyki po całującej.
Po dojsciu na koniec korytarza pokierował sie na górne piętro i następne gdzie także nie znalazł swojego celu. Cały kompleks był naprawdę spory,a ktoś kto nie znał grafiku błądził. Niby łatwiej było by się udać do dyrekcji,ale to nie było w jego stylu. Schodząc w drodze powrotnej na dół nawet nie zauważył leniwego wampira,który rozwalił się na schodach i słuchał muzyki. Znaczy zauważył wtedy kiedy się o niego potknął i z łomotem wylądował na samym dole.Kosa wyleciała mu z ręki i zanim zatrzymała się w oknie z impetem wybiła szybę Kilka osób czekających na przerwę, a która zapewne dopiero zaczynała zajęcia spojrzała po sobie niepewnie.
- Auć - wymamrotał Undertraker odgarniając swoje włosy z twarzy. Wampir nawet nie zareagował na to zamieszanie,. uroczy typ.
- Co ty tu robisz? - Usłyszał znajomy głos, a gdy podniósł wzrok zobaczył…
- Anna? - wyprostował się strzelając przy tym swoimi obolałymi kośćmi.
Blondynka była kuzynką Ryuzakiego i Neara i nie bez powodu nazywano ja wiedźmą.
- No proszę jednak moje przypuszczenia się sprawdziły. Co shinigami robi w szkole? - zapytała mierząc go surowym wzrokiem.  Nie zwracała też uwagi na to,ze z perspektywy innych gadała sama do siebie.
- Zgubiłem kogoś, pomarańczowe włosy, roztrzepany taki śmierdzi hollowem. Zaraz a ty co tu robisz? - zapytał sięgając swoja ukochaną Merry. Z racji tego, że się zaklinowała po prostu wybił całą szybę.
- Dyrektor poprosił mnie o interwencje. Kilka dzieciaków zabawiło się w wywoływanie duchów, trzeba było posprzątać. A co do zguby ma lekcje w skrzydle po drugiej stronie na drugim piętrze. Mało na mnie nie wpadł gdy gnał do klasy
- Dzięki! - gdy to usłyszał ruszył w podskokach
- A za szybę wyslę ci rachunek… z nawiazką - wymamrotała jeszcze Anna pod nosem.

Andariel minął się z Anną. Doskonale wiedział, że bez problemu mogla wyczuć jego demoniczną aurę, ale skoro nie zatrzymała go na szybkie przesłuchanie, nie miał zamiaru się o to prosić. Przeprosił, coby móc przejść, a potem skierował się do gabinetu dyrektora. Znał drogę doskonale, bo czwarty espada wbił mu, choć może nie dosłownie, do głowy, w którym budynku i korytarzu go znajdzie. Zapukał, bo kultura jest ważną rzeczą. Nie czekając na zaproszenie, wszedł do sekretariatu. Miał pewien plan, jak mógłby to załatwić, ale nie wiedział, czy się uda.
- Dobry. - Przywitał się, podchodząc bliżej. - Mógłbym się widzieć z dyrektorem? Mam plan do przekazania. - Wskazał losowo chwycone kartki, które trzymał tak, by zakryć faktyczną treść.
- Jaki plan? - Dopytywała sekretarka.
- Imprezy. Bal dla stypendystów. - Bez zająknięcia skłamał demon.
- Dyrektor nie ma czasu na takie błahostki. - Kobieta zmierzyła go morderczym wzrokiem.
- Ale mi się szybko zejdzie! - Posłał jej proszące spojrzenie.
- Nie, to nie. Won do klasy. - Burknęła sekretarka pod nosem.
Andariel westchnął cicho pod nosem, opuszczając głowę, jakby żałował, że nie jest w stanie załatwić swojej sprawy, ale jednak był z tym pogodzony. Skierował się wolnym krokiem do drzwi, już nawet chwycił klamkę, ale po prostu pokierował w jej stronę niezauważalną gołym okiem chmurę trucizny, której zadaniem był jedynie paraliż. Najpewniej kobieta doskonale widziała i czuła, po prostu nie mogła się ruszać, ale nie grało to dla kapitana roli.
- Nigdy nie idź na nerwy demonom, które się spieszą... - Zmienił się w prawdziwą ludzką formę.
Następnie po prostu wszedł do właściwej części gabinetu. Gospodarz dosłownie w ostatniej chwili zdążył ukryć okładkę czytanej gazety, ale nie zdążył tego zrobić, bo kapitan i tak zauważył, co to było. Zaśmiał się nawet na to w myślach, ale to nie była pora na przyjacielskie pogaduszki. Pewnie i nimi by ugrał to, co ugrać musiał, ale nie miał ochoty na więcej podchodów, mimo że właśnie to sprawiało mu najwięcej przyjemności.
- Yo. - Przybrał postać między ludzką a demoniczną, a wyrośniętym ogonem przygwoździł mężczyznę do ściany. - Chapiesz, jak mało kto. - Z wymownym uśmiechem chwycił za magazyn z biurka. - Nie potrzeba ci blajby?

Tymczasem shinigami gdzieś na drugim końcu budynku szukał właśnie odpowiednich drzwi. doszedł już na drugie piętro, lecz Anna nie podała mu która to była klasa. Standardowo wiec zaglądał przez drzwi lub ścianę do klasy. Dopiero przy sali mieszczącej się gdzieś w połowie korytarza dostrzegł w końcu pomarańczowe kudły, które chyba były znudzone lekcją,skoro wyglądał przez okno. Zerknął na nauczycielkę.
- Kto normalny ma na nazwisko dziwka? - Wymamrotał pod nosem patrząc na dyndające nad jej głową personalia. Zerknął uważniej na datę śmierci Ichigo. Ta chociaż skakała o dobre dwa miesiące to i tak wskazywała niedługi okres czasu. Zapewne mniej więcej w tym okresie dojrzeje jego "przyjaciel" i się oswobodzi. Wycofał się na korytarz, zablokował swoją kose w poprzek futryny, kierując ja ostrzem do wnętrza klasy. Otworzył jeszcze jeden z medalionów z którego sączyła się szara chmura dymu, owinął ją wokół swojej dłoni i poczekał aż się wchłonie do paznokci. Potem zanurkował w podłodze by nagle wyskoczyć za oknem przed ichigo. Zanim chłopak zdołał zareagować złapał go za szyję i zaaplikował mały prezent. Nie byłą to trucizna, swoista substancja miała po prostu osłabić jego i jego moce,ale nie zabić.
- Coś nudnawa ta lekcja, pozwolisz, że ją urozmaicę? - zapytał retorycznie.

Gaspard poskładał Deidarę, a następnie chwilę zdrzemnął się jeszcze na statku. Kiedy tylko wstał, postanowił, że po ogarnięciu się i doprowadzeniu swojej osoby do stanu użyteczności publicznej, po prostu uda się do szkoły. Mimo wszystko, nie zamierzał rezygnować z normalnego życia, nawet jeśli pojawił się kolejny jego aspekt, który musi chować. Mimo, że nie był shinigami, ani nawet demonem, doskonale czuł dziwną energię, która dla innych zdawała się być niewyczuwalna. Westchnął cicho, kierując się w stronę sali. Lekcja początkowo przebiegała normalnie i spokojnie, póki nie zjawił się gość specjalny. Szybko omiótł uczniów spojrzeniem. Po krótkiej obserwacji wywnioskował, że Undertakera widzi tylko on i Ichigo. Może jeszcze Chad, ale raczej nikt poza nimi. To zadania nie ułatwiało. Tym bardziej, że najweselszy, a obecnie chyba raczej najbardziej wkurzony, grabarz świata właśnie złapał Kurosakiego za szyję. Gaspard aż odsunął się lekko, bowiem tak chciał los, że od małego dzieciaka, i jak widać we wszystkich planach, siedział w ławce z pomarańczowowłosym zastępczym.
- Co się dzieje?! - Zapiszczała jedna z dziewczyn.
- Szkoła jest nawiedzona! - Ze strachem stwierdziła druga.
- Tu są duchy?! - Uczennica skuliła się w sobie.
- Nie. Nic z tych rzeczy. - Hugo poprawił okulary. - Po Ichigo przyszedł shinigami.
Zmierzył Undertakera spojrzeniem, w którym czaiła się mieszanina groźby i pytania. W wymowny sposób poluźnił bransoletkę, która była ukrytą wersją jego łuku. Nie chciał jednak atakować. Raz, wolał, by uczniowie i nauczyciele, a przede wszystkim ten budynek, nie ucierpiał. Dwa, po prostu dał szansę na pokojowe rozwiązanie sprawy.

Srebrnowłosy zerknął na sąsiada swojej ofiary. Podobnie jak on nie przyszedł robić tu scen, w zasadzie cała szkoła była dla niego w pewien sposób zakładnikiem,albo przynajmniej klasa. Albo raczej bezpiecznikiem by sam chłopak nagle nie stracił nad sobą kontroli, zresztą ponoć postawienie go na granicy dawało najlepsze rezultaty.
- Zarysuje wam na szybko sytuacje - zerknął na nauczycielkę która się wtrąciła - merry pilnuje drzwi. na razie jest grzeczna i nikogo nie zabije, ale chyba nie muszę tłumaczyc co się stanie kiedy uczniowie otworzą drzwi i przez nią przejdą?
To pytanie było poniekąd retoryczne. Kosy shinigami same z siebie ni zabijały były narzędziem,ale każda oddzielała duszę od ciała. Bez przerwania nici ciało nie umrze, ale się "wyłączy" co dla niewtajemniczonych wygląda na utratę pamięci. gdy przytomność straci cała klasa, na pewno odbije się to czkawką dla wszystkich. Rzecz jasna jego kosa miała zabezpieczenie przed niepożądanymi osobami, wiec tak łatwo jej nie usuną.
- Mamy do pogadania. Od ciebie zależy jak ta rozmowa się potoczy. I daruj sobie pytanie co chce, bo dobrze wiesz Kurosaki po co tu jestem - jego ton był poważny chociaż jeszcze spokojny. na razie jednak wolał go nie puszczać. psychologiczne zagrywki też były ważne.

Andariel parsknął śmiechem na reakcję dyrektora. Czasami celowo tak straszył, tylko by zobaczyć podobną reakcję. Nie potrafił się od tego powstrzymać. Taką miał już naturę. Kochał podchody, gry w półsłówka i podobne inne cuda, typowe dla swojej rasy. Uśmiechnął się do dyskutanta słodko.
- Rety... macie tak uroczo przerażone miny, jak widzicie chociaż urywek demonicznej postaci. - Zmierzył rozmówcę spojrzeniem, a potem go po prostu puścił, wracając do pełnej, ludzkiej postaci. - Pogadać. O twoim wygodnym fotelu. - Odpowiedział, siadając w fotelu, z którego parę sekund temu go zrzucił. - Reflektujesz na krótki lofer od lani? - Uniósł brew pytająco, od niechcenia przeglądając podkradzione czasopismo.

- Nic, w czym mogłaby pani profesor pomóc. - Odpowiedział ze spokojem Gaspard. - Chwilowo jednak tu utknęliśmy. - Westchnął cicho, przekazując sparafrazowane słowa Undertakera.
Mimo odpowiedzi do nauczycielki, Hugo czas patrzył się na niespodziewanego gościa spojrzeniem, które tak samo wyzywało na pojedynek, jak i prosiło o opuszczenie nieswojego terenu, póki nie jest na to za późno. Nie podobało się mu to wszystko, ale nie mógł jednak tego przewidzieć.
- Z całym szacunkiem, ale wstrzykiwanie do krwiobiegu niezidentyfikowanej substancji i podduszanie to nie jest zaproszenie do pokojowej pogadanki. - Zwrócił uwagę Undertakerowi. - Puść go.

Zerknął na okularnika a potem na swoją ofiarę. poczekał aż skończy mamrotać pod nosem.
- Jak to mawiają, wojny wygrywa się będąc krok przed wrogiem. Weźmiesz odpowiedzialność za hollowa i zniszczenia jakie narobi na terenie szkoły? - zapytał retorycznie Hugo
Miał nie tylko na myśli stan budynku, natura hollowa była walka i pożeranie dusz, a tych miał tu całkiem sporo. I wiedział, ze chłopak ma kłopoty by uspokajać swojego przyjaciela, nie mówiąc już o braku możliwości cofnięcia przemiany.
- A tak, tak jestem dozgonnie wdzięczny za twoją pomoc. A teraz mi chłopcze powiedz jaka cenę płacisz za tą ochronę, co? Sam zatraciłeś swoją duszę na niepełnione pragnienia, pozwalając się narodzić pustemu, nad którym nie masz kontroli. Orochime zginęła przez ciebie, obaj twoi przyjaciele ryzykują życie by trzymać cie w ryzach.- Wskazał wymownie na Chada
- Pomijam już ze w sposób chamski i arogancki potraktowałeś naszą ekipę, o samych demonach nie wspominając. Teraz to ty jesteś zagrożeniem i lepiej dla ciebie, by demony się tobą nie zainteresowały.
Wyjaśnił szerzej. Ostatnie słowa trochę zakrawały na ironię, ponieważ nie miał pojęcia o tym co działo się w gabinecie dyrektora. Tak czy inaczej zamierzał rozprawić się z tym osobnikiem raz a dobrze, w jakikolwiek sposób.

- Zawsze masz wybór. - Demon posłał mu uroczy uśmiech. - Po prostu różne mogą z tego cuda wyjść.
Mówiąc cuda, kapitan miał rzecz jasna na myśli, że po prostu by to na nim wymusił, by dopiąć swego. Albo raczej espadowego, bo jak na złość musi dziś robić jako chłopiec na posyłki. Potem sobie odbije to, jakimś żartem na kochanym czwartym espadzie. W najlepszym przypadku na to nie zareaguje, ale przynajmniej Drań O Twarzy Lisa zaspokoi swoje ego. Ten typ tak miał, że uwielbiał robić psikusy.
- Ale śmierdzi tu trupem. - Andariel westchnął cicho pod nosem. - Co zainteresowało moich... kolegów po fachu. - Podparł głowę ręką, zerkając na rozmówcę. - Poza duchami nie działo się nic dziwnego tutej? - Podpytał, chcąc dowiedzieć się czegoś więcej, ale nie korzystając z mocy lub danych szkoły.

- Tak jest, pani profesor. - Posłusznie przytaknął na słowa nauczycielki.
Nauka przede wszystkim, wszak musi mieć dobre stopnie, by utrzymać swój status najlepszego ucznia. No dobrze, teraz nie było to dla niego tak ważne, jak nie dopuszczenie do zniszczenia budynku i zranienia ludzi zabawą w berka. Na jego warcie nikogo nie będą mordować. Nie ma takiej opcji.
- A ty weźmiesz odpowiedzialność, jak zaczniecie się bić? - Gaspard spytał Undertakera pod nosem. - Jeśli sprowokujesz go do uwolnienia pustego, nawet najlepszy środek nie pomoże.
Aż przykro mu było to mówić, i oczerniać przyjaciela, ala niestety tak prezentowały się fakty. Póki się nie uwolnił, nie było aż takiego problemu, by dać Ichigo motywację, by z tym walczyć. Gorzej, jak już się przebił przez świadomość Kurosakiego. A to, coś czuł, że niebawem się stanie.

- Powinieneś isc na dyplomacje - skwitował Ut słowa hugo.
Wiedział o tym, z nim trzeba było się obejść jak z jajkiem, delikatnie ale stanowczo. Zresztą gdyby mieli walczyć zaatakowałby od razu kosa a nie bawił w podchody i pogawędki.
- Czas się skończył Kurosaki, miałeś go na to wystarczająco dużo. - zakomunikował tonem pozbawionym emocji.
S[spojrzał na zegarek w klasie i pościł nastolatka. Do przerwy mieli około dziesięciu minut.
- A teraz łaskawie sie spakuj, wychodzimy - zakomunikował.
Wolał opuścić teren przed dzwonkiem na przerwę kiedy zwalą się wszyscy na korytarz.Mniej tez osób które by zauważyły coś nietypowego w jego zachowaniu.

Na wymienione środki, Andariel nie mógł się powstrzymać i parsknął po raz kolejny śmiechem. Musiał jednak pogratulować, że aż tylu się łapał, mimo że w teorii na terenie szkoły nie powinno być magii i mocy, by uczniowie nie utrudniali sobie wzajemnie, albo perfidnie nie oszukiwali.
- Rety... nie próżnowałeś. - Skomentował, zaplatając ręce na piersi.
Następnie, mimo tego że uśmiech nie znikł z jego twarzy, zamyślił się na chwilę. Nie dostał w tym sposobie żądnych instrukcji, więc sam musiał to przemyśleć. Nie miał pojęcia, ile czasu może zająć to śledztwo i ogólnie rozwiązanie sprawy. Zawsze jednak po prostu może poprosić o przedłużenie wolnego.
- Od poniedziałku. - Odpowiedział na pytanie ze spokojem. - Myślę, że miesiąc będzie odpowiednim czasem. - Dodał, po kolejnej chwili namysłu. - Gdzie chciałbyś się wybrać na ten urlop?

- Wolę zostać chirurgiem, niż politykiem. - Mruknął pod nosem Gaspard.
Spojrzał kątem oka na zegarek. Pozostało niecałe dziesięć minut do dzwonka. Bezpieczny czas, by oddalić się na tyle, że nikt nie znajdzie i na tyle, że wyjście z sali nie będzie podejrzane, jeśli wykorzysta się wymówkę, w postaci konieczności odwiedzenia pielęgniarki, lub po prostu udania się za potrzebą. Grabarz był inteligentnym i wymagającym myślenia osobnikiem, a ten ruch był mądrym posunięciem. Najpewniej nic się mu nie uda ugrać, ale nie mógł po prostu puścić Kurosakiego samopas. Poniekąd czuł się za niego odpowiedzialny, a nie wiedział, mimo że mógł się domyśleć, co chodziło po głowie shinigami. A to, czego się spodziewał, nie było za miłe.
- Nigdzie nie idzie. - Hugo zmierzył spojrzeniem Undertakera. - Chyba, że do domu po zajęciach.

- A co zrobisz,kiedy jego czas dobiegnie końca? Na moje oko - spojrzał dokładniej nad głowę Ichigo - hollow uzyskał 75 - 80% pełnej formy. To przedostatnie stadium. Za chwilę zdominuje jego świadomość na stałe, a potem już rok od wydostania się na zewnątrz. Albo inaczej: zdołasz zadać wtedy śmiertelny cios? - zapytał.
Prawda była taka, że Ichigo był już pozamiatany. Przegapił moment kiedy hollowa dało się zdominować i zablokować jego dalszy rozwój. Mało tego, chłopak wręcz uzależnił się od jego pomocy, której za darmo nie świadczył. I wcale mu go szkoda nie było, raz czy dwa widział takie osoby. Tu problem był taki, że cholera był shinigami.
- Nie masz, możesz jedynie później sie pożegnać nic więcej - odparł beznamiętnie półsmok.

- Jeśli chcesz, mogę pokryć koszty tej wycieczki. - Zaproponował Andariel. - Uznaj to za dzień dobroci dla zwierząt. - Posłał mu uroczy uśmiech, lekko przechylając głowę.
Kiedy zagadnął, co z sekretarką w takim razie, zamyślił się na chwilę. Wiedział, że kobieta, która jakby zahipnotyzowana czekała w drugim pokoju, przeżyje. Wiedział też, że dziwnie wyjdzie i będzie mnóstwo plotek, jak ta dwójka jednocześnie zniknie z pracy i do niej ewentualnie wróci. Może powinien poprosić swojego porucznika, o mały wypadek? O tym pomyśli później, jak na razie, wpadł na pewien pomysł, kim ją zastąpić.
- Mam odpowiednią kandydatkę na zastępstwo. - Uśmiechnął się pod nosem.

Kiedy Undertaker zadał mu pytanie, zerknął na niego z lekko rozchylonymi ustami. To pytanie zbiło go z tropu, i nie miał pojęcia jak na nie odpowiedzieć. Na pewno nie pociągnąłby za spust! Czy też może raczej za cięciwę. Ichigo, nawet jak był wkurzający, dalej był jego przyjacielem. Przełknął ślinę, w lekko nerwowym geście. Poniekąd był zdenerwowany, co jednak przy jego niskim ciśnieniu i tak było trochę wskazane. Spojrzał na Ichigo, na shinigami i Chada, nie mając pojęcia, jaka byłaby najlepsza reakcja. Obawiał się, że co by nie powiedział, będzie źle. Opuścił spojrzenie i cicho westchnął.
- Nie. - Odpowiedział szczerze, choć niechętnie. - Nie potrafiłbym.
Nie mogąc się powstrzymać, walnął Kurosakiego prosto w policzek. Na tyle mocno, że ten pewnie stracił chwilowo równowagę. Ze słów Undertakera wywnioskował, że najpewniej go zabiją, więc nie miał nic do stracenia. Poza tym, po prostu za mocno go kusiło takie pożegnanie.
- To za wielokrotne ratowanie ci tyła. - Mruknął pod nosem.

Może zabiją, może nie. Na pewno sam nie podejmie decyzji,nawet jak miał wysokie stanowisko. Taka była u nich biurokracja. Na swoiste pożegnanie zachichotał cicho pod nosem. Prawdę mówiąc spodziewał się bardziej dobitnej pogawędki, ale nie ma co narzekać. Poczekał aż Kurosaki się ogarnie w międzyczasie podszedł pod drzwi i zabrał swoją kosę. Spełniła swoje zadanie i nie będzie na razie potrzebna. Domyślił się też,że Chad go widzi, dlatego tez dyskretnie podrzucił mu kartkę z wiadomością. Na koniec nie mogąc się powstrzymać podważył kosą lekko spódnice nauczycielki, co wywołało zdziwienie dla reszty klasy. On chyba mało co brał na poważnie. A śmierć czy takie sytuacje były dla niego jak najbardziej normalne i nie wywoływały aż takich głębokich przeżyć.