Mieszkanie 303

Chłopak miał juz odpowiedzieć swojej towarzyszcze jak zaczeło mu szumieć w uszach,a potem całe jego ciało zdrętwiało. Nie zdążył nawet spojrzeć w jej stronę jak ni stad ni zowąd zawisnął w powietrzu z puszka piwa w ręce. Kiedy swoiste zabezpieczenie zaczęło działać boleśnie upadł na podłogę, a zawartość puszki częściowo się na niego wylała. Kolnął cicho pod nosem, a potem rozejrzał się po pustym pomieszczeniu. Ta tajemnicza czarna kula nawet go trochę zdziwiła, ale widząc minę Noriko szybko się domyślił, że to raczej nie jej sprawa.
- I proszę cuda się zdarzają - mruknął wstając z podłogi i obchodząc kulę dookoła. Kopnął ja z buta by sprawdzić jak zareaguje, ale poza bólem niczego innego nie doświadczył. Podobnie obszedł drzwi i okna, tylko po to by dowiedzieć się,ze i tak stad nie wyjdą. Usiadł więc pod ścianą i upił kolejny łyk piwa. Skoro i tak nie wyjdzie to po cholerę się męczyć.

Uchiha miała coś powiedzieć. Miała się podpytać, co to za dziwne dźwięczenie w jej uszach się rozgrywa. Zanim z jej gardła wydobył się jakikolwiek głos, po prostu znieruchomiała. Kiedy znalazła się w tajemniczym, pustym pokoju, pierwsze co poczuła, to obolała kość ogonowa. Na pewno upadnięcie na nią musiało zaboleć. Kiedy zobaczyła kulę, niepewnie do niej podeszła. Nic jednak o niej nie mogła powiedzieć, więc tak jak Accelerator badał samo mieszkanie, tak Noriko podeszła do okna rozglądać się po panoramie. Co prawda nie potrafiła określić, gdzie dokładnie się znajdują, ale już zauważyła parę charakterystycznych punktów, których raczej nie pomyli.
- Na pewno jesteśmy dalej w naszym wymiarze. - Skwitowała do You, po chwili namysłu. - Widać Twix System. - Wskazała palcem odpowiedni kierunek, jakby Han chciał zerknąć.

Zerknął za charakterystyczny budynek. A więc nie teleportowali się zbyt daleko.
- To nowe mieszkanie, czuć jeszcze charakterystyczny zapach. Nawet zbyt mocno. Nikt tu nie wchodzi, ani nie wychodzi, jedyna opcja to teleportacja przez te kule.- odparł spokojnie.
Accelerator nauczył się zwracać uwagę na otoczenie bo to było istotnym elementem walki. Jakoś ofiary zawsze się lubiły ukrywać po zakamarkach, w zależności od humoru niszczył je bardziej lub mniej. A taki zapach ulatniającego się gazu,czy nowych materiałów czasem był bezcennym szczegółem.A jeśli chodzi o szczegóły skończył swoje piwo, smakowało dokładnie tak samo. Poniekąd był więe pełen podziwu dla dokładności. Wstał spod ściany stawiając puszkę w rogu a potem obszedł raz jeszcze kule dookoła w poszukiwaniu jakiejkolwiek rysy czy szczeliny. A potem najzwyczajniej w świecie wskoczył na nią wygodnie się usadawiając. Nie wyglądało to na broń, a już mu lepiej na tym siedzieć jak na podłodze. Nie próbował tego rozwalić z jednego powodu: to cholerstwo było kluczem by stad wyjść. No i był ciekawy o co z tym chodzi.

- Nie podoba mi się to wszystko... - Mruknęła pod nosem, zerkając na telefon. - Brak zasięgu. Nosz... - Cisnęła telefonem o ścianę tak, że na mecie rozwalił się na parę większych kawałków.
Skoro i tak nigdzie nie stąd zadzwoni, nie jest jej dłużej potrzebny. Poza tym, jako kobieta z rodu Uchiha miała aż nazbyt gorącą głowę. Co w sumie należy rozumieć i dość dosłownie, skoro panowanie nad ogniem to jedna z podstawowych umiejętności jej klanu. Widząc, jak Accelerator wskakuje na kulę, pokręciła w niedowierzaniu głową.

Obserwował jak próbowała zadzwonic i szlag telefon trafił.Gwizdnął z podziwu.
- No i parę stówek poszło w pizdu - skomentował.
Akurat wtedy gdy wiązka lasera wystrzeliła z kuli na której siedział. Jak zahipnotyzowany obserwował jak materializuje sie sylwetka kolejnej osoby. A więc to tak się tu dostali.Nie zakłócał wiązki teleportującej wolał nie mieć urwanej kończyny, czy innego "wypadku". Zlustrował spojrzeniem delikwenta, jego zachowanie wskazywało,że nie była to jego pierwsza wizyta w tym,lub innym mieszkaniu.Nie umknął mu też strój bojowy pod ubraniem. Co prawda nie znał jego specyfikacji,ale nietrudno było się domyślić co ich za jakiś czas czeka. Strzelił palcami uroczo się przeciągając.
- Strój bojowy? Nie jesteś tu nowy, ale zapowiada się ciekawa zabawa - skomentował tylko. Cokolwiek ich czekało z wielką radością ubije parę trupów. Rozrywki nigdy za wiele!

- Muszę uprosić kurdupla o nowy... - Mruknęła pod nosem, zbierając szczątki telefonu.
Obserwowała, jak z kuli wystrzeliła kolejna wiązka. Szybko załapała, że najpewniej i oni się właśnie tą drogą tutaj znaleźli. Jak Accelerator spytał się, czy pod luźnym dresem ma strój bojowy, Noriko zmarszczyła czoło. To spostrzeżenie było jej ani miłe, ani niemiłe. Dawało jednak dodatkową wskazówkę. Że raczej nie zostali tu wciągnięci, by pogadać i popodziwiać czarną sferę, która swoją wielkością i ogólną obecnością drażniła Uchihę. Omiotła przybysza spojrzeniem. Ewidentnie ukrywał pod burą tkaniną coś więcej, ale jej uwagę bardziej przykuła jego twarz, przyprawiająca o deja vu.
- Wyglądasz znajomo... - Noriko zmarszczyła czoło, zerkając na mężczyznę. - Nie bawiliśmy się ostatnio z dziećmi? - Zagadnęła w miarę neutralnie, ale możliwie naprowadzając.

Albinosa az tak nie nosiło. Owszem, irytował go fakt,ze stad wyjść nie może, ale widząc to co sies zykuje był coraz bardziej ciekawy obrotu sprawy. I to wystarczało by siedział spokojnie na czarnej tajemniczej kuli. Tym bardziej, że najwyraźniej nikomu to nie przeszkadzało a sama kula jeszcze go nie obezwładniła. Słysząc odpowiedź chłopaka uśmiechnął sie pod nosem, przyjemniaczek z niego. Nie zamierzał go drażnić, nie był idiotą, z takimi osobami się nie zadziera jeżeli nie ma się niczego do zaoferowania,lub nie jest na tyle silnym by ich pokonać.
Oderwał sie od niego gdy wystrzeliła kolejna wiązka. Tym, razem widząc strój przyjrzał mu się uważniej. To nie był kombinezon na jaki natrafił "przypadkiem" w labolatorium organizacji. Owszem był podobny, ale krój był całkiem inny. Kołnierz na szyi wskazywał na integralna część jakim był hełm Jakakolwiek walka ich czekała należało się spodziewać czegoś poważnego.
Z zamyślenia wyrwała go urocza scenka na którą tylko parsknął. Pan ważniak cycata modelka, tchórz i samurai. Zapowiadało się coraz ciekawiej.
- Szkoda chętnie bym zobaczył wybite zęby - skomentował zawiedziony.

- Widać cię z kimś pomyliłam lub cierpię na demencję. - Noriko wymamrotała niezadowolona pod nosem.
To pierwsze bardziej brała pod uwagę. Jako wojowniczka, tym bardziej wyszkolona w technikach leczniczych, miała doskonałą pamięć, nawet do durnych szczegółów. Nie wspominając o krwi Uchiha, która dawała profit do bycia utalentowanym adeptem sztuk walki i manipulacji czakrą, a obie te rzeczy wymagały pełni sił psychicznych. Może by dalej temat podjęła, albo w głowie poszukała jakichś różnic z Ryuzakim, ale tak jakby ktoś się jej uwalił między i tak nie za dużymi piersiami. Przez chwilę stała oniemiała, nie mając kompletnie pojęcia, jak zareagowąć.
- No bez jaj! - Syknęła Noriko, szykując pięść do ciosu. - Chcesz stracić tę twarzyczkę!? - Zmierzyła morderczym spojrzeniem bezimiennego jeszcze adoratora.

No i taka reakcja mu się podobała! Tylko szkoda,ze ten musiał to wszystko zepsuć. Nie zdążył odpowiedzieć jak kolejny raz wiązka wystrzeliła z kuli. poczekał aż nowi się zmaterializują a potem nie czekajac na ich rekcję nowych duszyczek spojrzał na  czarnowłosego.
- Czy ja wyglądam na debila? Zza okna widać Twix System a więc jesteśmy w Keirze  w centrum, lub w sąsiedniej dzielnicy. Mieszkanie jest nowe, a wasze urocze wdzianka wyglądają na wojskowe kombinezony. Możemy się wiec spodziewać walki - odparł tonem bez emocji.
- Nie wiem tylko co to jest i po jaką cholerę tu jesteśmy - wymownie kopnął butem o kulę na której siedział. Obstawiał jakaś maszynerię, ale nie potrafił do końca określić jaka to ma funkcję, poza teleportacją.

Matt nawet nie zdążył odpowiedzieć Mello na zadane pytanie i skonfrontować jej toku myślenia. Gdy zaczęło mu szumieć w uszach a potem ciało mu zdrętwiało spojrzał tylko na blondynkę. A potem nagle rąbnął kością ogonową o podłogę, bo krzesło mu nagle zniknęło. Syknął z bólu, a potem zdezorientowany rozejrzał sie po pomieszczeniu. Niemal od razu zatrzymał spojrzenie na Noriko która była ubrana praktycznie identycznie jak on.A jeszcze chwile temu sądził,ze tylko Leo to jego kopia zapasowa! Aż potrząsnął głową by się upewnić, czy to nie jest jakiś żart, ale słowa czarnowłosego nastolatka i tego drugiego na kuli wcale nie napawały optymizmem.
- Eksperymenty wojskowe ?- mruknął wstając z podłogi - Niezłe ciuchy - skomentował ubranie Uchihy
Nie był aż tak bardzo w szoku, był przyzwyczajony do szybkiej zmiany miejsca, wliczając w to teleportacje Ducha. Tyle tylko, że to było…nieoczekiwane.

- On zaczął! - Noriko już miała po prostu go obejść, ale nie zdążyła.
Raz, że dziewczyna chciała pospieszyć z wyjaśnieniami, które to zapały szybko ochłodził Accelerator, a dwa, że kulka postanowiła jeszcze kogoś tu sprowadzić. Ileż osób może tu się jeszcze pojawić? Jeszcze kilka ludzi, a nie będzie miejsca, by nawet swobodnie oddychać. Jakby hermetycznie zamknięty pokój na to pozwalał. Zainteresowała ją jednak stylówka rudego z właśnie trafionej do tego tajemniczego miejsca parki.
- Niezły kolor włosów... - Skomentowała fryzurę Matta.

Co prawda Mello w trakcie tej dziwnej i nagłej teleportacji diabli wiedzą gdzie, stała, ale opierała się o krzesło. Tak jak Matt runął na tyłek, tak Keiko przewróciła się na niego. Niemal jak oparzona, zaczęła się podnosić, coby zminimalizować dotyk i ogólnie bliskość. To nie jest tak, że nie lubiła Matta, bo kochała go miłością siostrzaną, ale na pewno nie czuła do niego aż takiego magnesu, jak teraz. Plus ma Ducha!
- Gomen.* - Prawie że warknęła, wstając na nogi.
Omiotła spojrzeniem nietypowe kombinezony, które miała na sobie część z obecnych już w pokoju osób. Nie bała się tego, co mogły za sobą nieść. Miała niematerialność, więc w razie czego po prostu ją włączy, a cokolwiek by w nią nie leciało, przez nią przeleci. Strzelać czy się bić też umiała.
- Ktoś se chyba z nami w kulki leci... - Warknęła, badając wzrokiem wielką, czarną sferę.
__________________________
*Jap: Przepraszam. 「ごめん。」

Chłopak tylko parsknął na skurczona reakcję dziewczyny. Takie osoby kompletnie sie nie nadawały do walk
-Kto wie - mruknął tylko Mattowi w odpowiedzi.
Lądowania Mello nie komentował, za to widząc faceta w dwuznacznej sytuacji i czerwonego jak burak zachichotał pod nosem. Wyglądał jak 40-sto letni prawiczek, przez chwile miał nawet rzucić cięty komentarz, ale ostatecznie ugryzł się w język.
- Pytaj nas, a my ciebie - mruknął nie mając najmniejszej ochoty na pogawędkę z nim. Niech mu ci w kombinezonach tłumaczą

Matt też lubił Mello,ale podobnie jak ona nigdy nie myślał o czymś więcej. Nawet gdy nie raz i nie dwa siedzieli sami w pomieszczeniu nigdy nawet nie pomyślał o flircie, czy romansie. ich relacje były z goła inne, nawet jak płeć była przeciwna, nigdy nie przekroczyli pewnych granic. A teraz i tak oboje z nich mieli swoje drugie połówki, wiec tym bardziej było to w niesmak.
-Daijōbu - odparł luźnym tonem. Przecież nikt z nich tego nie przewidział.
- - Twój też, na pewno nie jesteśmy spokrewnieni? - zapytał pół żartem pół serio. Noriko nie znał, w zasadzie nie znał tu nikogo poza Mello. Gdy z czarnej sfery wystrzeliła wiązka lasera spojrzał na nią zainteresowany. Technologia teleportacyjna, wyglądała na dosc zaawansowaną bo o ile się orientował to cho nad tym pracowali, to ciągle naukowcy mieli pod górkę. Lub też opcja druga: skończyli ale do opinii publicznej mało co przeciekło.Z drugiej strony no cóż były zaklęcia i moce które to umożliwiały...
- Lepiej się ubierz- zwrócił mu uwagę bo facet wyglądał żałośnie.
Wiadomo co robił ale tez najwyraźniej został zaskoczony jak on i Mello. I możliwe,że reszta osób w pomieszczeniu tez, poza tymi w kombinezonach.
_______
Jap: W porządku (大丈夫)

- Kto wie? - Noriko odpowiedziała Mattowi. - Mam dużą rodzinę. Wszystko możliwe.
Nie powiedziała rzecz jasna swojego nazwiska, bo wolała to chronić, ale i tak nie miałaby nic przeciwko. Chłopak wydawał się normalny i ogarnięty na rozumie, co przemawiało na jego korzyść. Długo nie porozmawiali, tajemnicza czarna sfera postanowiła przyzwać im kolejnego zainteresowanego do rozmowy. Parsknęła śmiechem, widząc rozpięty rozporek jegomościa i reakcję Acceleratora, a potem postanowiła dołączyć się do komentarza Maila:
- Spieszył się pan dokądś? - Zagadnęła z wyraźną ironią w głosie.

Mello powolnie analizowała nieznaną i niezidentyfikowaną kulę, która drażniła ją coraz bardziej. Nie miała pojęcia, co to jest, jak to by miało działać i co to w ogóle jest. Obstawiała technologię jakieś starej rasy, albo przedstawicieli innego wymiaru. Na obecną chwilę nie miała innego wytłumaczenia na to, co się tu w ogóle dzieje. Kiedy światełko zapaliło się na czarnej połaci, szybko i instynktownie się odsunęła. Widząc, że kolejna osoba była tu materializowana, pokręciła w niedowierzaniu głową. Tym bardziej, że zauważyła rozporek.
- Dom wariatów... - Mruknęła Keiko pod nosem, strzelając się przy tym z dłoni w twarz.

Gdy ukryty demon się odezwał spojrzał na niego trochę wyzywającym wzrokiem. Wyjął mu te słowa z ust, ale nie zdążył mu odpowiedzieć. Powodem był kolejny gość jaki przywołała kula. Miał nadzieje, że będzie to już ostatnia osoba bo jeszcze trochę a będą się tu ściskać jak sardynki w puszcze. To znaczy tamci, jemu nader wygodnie było na tej czarnej tajemniczej sferze. Obrzucił nastolatka wzrokiem, pozornie wyglądał na osobę w jego wieku, ale mundurek prestiżowej szkoły nic mu nie mówił. Uśmiechnął się za to pod nosem, gdy to na pana ważniaka spadł, to było wredne i piękne zarazem. Nie rozważał jednak, czy to było celowe, czy też nie, zainteresowała go bardziej rozmowa niż kolejny uczestnik gry.
Bycie martwym? Z Noriko byli jak najbardziej żywi, gdy piwo jakie podwędził gangowi było zatrute to winien to poczuć już przy pierwszej, a nie trzeciej puszcze. Ale jeżeli było prawdą to co mówili, kula musiała mieć jakieś właściwości leczące, lub naprawiające jak zaklęcie, które mu wgrali do głowy. Gdy się kłócili przeniósł wzrok na pana rozporka. Byli na tyle małym pomieszczeniu, ze jego moc to obejmowała. Wycelował mocą w puszkę która w mgnieniu oka poderwała sie w powietrze i uderzyła mężczyznę w klejnoty. Dzięki temu ominął ograniczenie bezpośredniego kontaktu,bowiem nie zamierzał go nawet tam dotykać, a puszkę trzymał w rękach chwilę temu. Sekundę po uderzeniu przekierował krew w tym wrażliwym narządzie doprowadzając do sztucznego i zapewne bolesnego wzwodu. Tym bardziej, że rozporek był zapięty, a jeansy słynęły z wytrzymałości. Jeśli nikt nie jest wystarczająco bystry raczej nie zauważą tej zagrywki, to przecież mógł być efekt uderzenia...
- Martwemu raczej nie staje - mruknął, a potem przeniósł wzrok na demona. - Ta sama zasada tyczy się i Ciebie.
To krótkie zdanie miało prosty przekaz: zgadzał się na to,ale nie zamierzał zeskrobywać jego plamy krwi z posadzki. Zaraz też po tych słowach puścił swojego "zakładnika", choć i jego wkurzał, nie miał zamiaru go wykastrować.

Matt przyglądał się całemu zajściu trochę z boku. Już nie lubił tego co sie wywyższał,ale jeśli sam by przestrzegał takiego układu to mu odpowiada. Nawet jeżeli by nie pomagał to nie będzie przeszkadzał co było nawet na rękę. Gdy kula przywołała kolejnego kandydata sam się zaśmiał pod nosem na te urocze przytulanki. Do dalszej kłótni się nie wtrącał po prostu obserwował. Ożywianie zmarłych? To to raczej zabawa dla nekromantów, nie istniała przecież taka technologia. Ale z drugiej strony nic nie wiedzieli na temat tej kuli, czym była, skąd się wzięła, jaką rolę pełniła. Nic, kompletnie, czarna dziura jeśli o to chodzi.
- Czym to jest? - zapytał ni z gruszki ni z pietruszki wskazując na czarną sferę, na której siedział albinos - I ilu nas tu jeszcze przywoła?
Spojrzał wymownie na starszą ekipę ignorując napalonego faceta. Ci w czarnych kombinezonach musieli wiedzieć choć odrobinę zwłaszcza, że sami zachęcali do zadawania pytań.